Jak rozmawiać ze sobą podczas pandemii?

Moi Kochani Medycy,

Jestem pod wrażeniem odwagi

1. tych którzy pracują
2. i tych którzy w trosce o siebie nie pracują – taka decyzja w tym czasie, w tej presji na Was myślę, że nie była łatwa

Każdy z Was podejmuje decyzje w trosce o kogoś. Każda decyzja ma swoje indywidualne uzasadnienie. Uszanujcie to.

Popiszę trochę truizmów…Macie trudny okres, trudniejszy niż zwykle, bo kiedyś było tylko trochę lepiej.

Każdy z Was będzie:

• przemęczony

• podirytowany

• pełen lęków o swoje zdrowie

• wkurzony na system

• zmartwiony o rodzinę – co jak mnie przytrzymają w pracy, co jak ktoś mi zachoruje, co jak ja zachoruję?

Macie poza działaniami wymagającymi wiedzy, kompetencji jeszcze konieczność wzmożonego myślenia o swoim bezpieczeństwie. Zmęczenie sprzyja nieuwadze. Więc po prostu starajcie się jak najwięcej spać, odpoczywać, jak nie pracujecie siedźcie z zamkniętymi oczami – mózg wtedy trochę odcina się od bodźców.

Zdarzy się tak, że w najbliższym czasie nie będziecie mogli wrócić do domu. Izolacja pociąga za sobą nie tylko ciężar dla izolowanego. To też duża zmiana i stres dla rodziny.

Przygotujcie swoich bliskich na taką ewentualność. Zorganizujcie im pomoc w czasie, kiedy będziecie odizolowani, porozmawiajcie z rodziną do kogo mają się zwrócić po pomoc, organizujcie tę pomoc w Waszych zespołach. Lepiej przygotować rodzinę na taką ewentualność niż ich zaskoczyć. Być może to nie będzie tylko kwarantanna, ale będziecie musieli się przygotować na niewidzenie bliskich dłużej.

Jak rozmawiać?

1. Spytaj czy partner/partnerka/rodzic chce usłyszeć o co się martwicie?

2. Powiedz co Ci chodzi po głowie – spisuj to w trakcie mówienia na kartce.

3. Spytaj, co martwi drugą stronę?

4. Spisuj to na kartce.

5. Mówcie spokojnie, jak ktoś krzyczy WY nie podnoście głosu. Krzyk to wyraz bezradności, jak odpowiecie tym samym pokłócicie się zamiast poszukać rozwiązań.

6. Nazywajcie swoje emocje – boje się, martwię, słabo mi, jestem zły.

7. Dajcie sobie czas na milczenie po nazwaniu emocji, może ktoś powie coś ważnego.

8. Nie pocieszajcie, nie mówcie wszystko będzie dobrze. Mówcie, że nie wiece jak będzie, że trzeba się przygotować do wszystkiego.

9. Dajcie sobie i bliskim czas na łzy – często płaczemy też w złości i w lęku o kogoś.

10. Zastanówcie się jak zapobiec rzeczom, których się boicie – spiszcie plan B i C na kartce.

11. Zróbcie listę osób, które będą Was wspierać i Waszych bliskich, na wypadek Waszej dłuższej nieobecności.

12. Zastanówcie się jak można w tym czasie odpocząć – spiszcie to na KARTCE listę tych aktywności.

13. Nazwijcie nawet największe lęki. Również te związane ze śmiercią.

14. Wyznajcie sobie uczucia.

Nie pijcie za dużo alkoholu – lepiej pić wodę!

Nie każdy z Was lubi rozmawiać o swoich lękach z zespołem czy rodziną. Będziecie w coraz większym stresie i zapętleni w swoich myślach. Szukajcie wsparcia psychologicznego. Są już uruchomione darmowe porady psychologiczne dla medyków. Korzystajcie z tego!