Procedura RITS – demobilizacja

Strona Kod Czerwony powstała, by skupiać się na psychologicznych aspektach ratownictwa. Zdajemy sobie sprawę, że stres w obecnej sytuacji jest spowodowany brakami w wyposażeniu, niejasnymi procedurami, sytuacjami, w których podejmujecie decyzje, które nie powinny należeć do Was, lękiem o rodzinę, o własne zdrowie, złością na okłamujących Was obywateli…My nie mamy na to wpływu.

Zmagacie się też z faktem, że aktualnie zasoby ludzkie się uszczuplają. Niektórzy idą na L4, inni są w kwarantannie. Jesteście dociążeni, zmęczeni, boicie się o siebie i swoje rodziny. Wielu z Was decyduje się na spanie poza domem. To są Wasze jednostkowe wybory i często dramaty. Płacz, tęsknota i lęk. Czasem bolesne zderzenie z rodziną, która często też się po prostu złości (pod maską złości jest lęk o Was).

Ratownictwo to system, w którym jesteście ciągle narażeni na stres chroniczny i stres traumatyczny

ALE W CHWILI OBECNEJ JESTEŚCIE KILKUKROTNIE BARDZIEJ NARAŻENI NA PTSD!

Wynika to między innymi ze skali problemu i z większego poczucia bezradności. Prawdopodobnie każdy z Was ma takie sytuacje w swoim doświadczeniu, że nie dało się więcej zrobić, bo nie było wyposażenia, albo nie było leku, który mógłby pomóc pacjentowi. W codziennej pracy, kiedy macie więcej wyjazdów do zachorowań, sytuacje, kiedy nie mogliście już więcej zrobić i pacjent umierał, bo nie było sprzętu, są już coraz rzadsze. Teraz dla tych z Was, którzy poza przedszpitalnym systemem, pracują na oddziałach szpitalnych, sytuacje bezradności będą się zdarzały częściej. Ale umierają też ludzie w domach i nie zawsze jest jasne czy ta śmierć nie jest związana z zakażeniem. To ogromny stres, napięcie decyzyjne.

Badania pokazują, że medycy, szczególnie lekarze o wiele gorzej znoszą kwarantannę niż ludność cywilna. Jest to związane z poczuciem winy i lękiem o zdrowie po skończonej kwarantannie (przechodzącym w fobie, a de facto jest to symptom PTSD).

W obecnej sytuacji przewlekły stres, bezsenność zmęczenie, irytacja, wybuchy złości, strach, trudności decyzyjne, unikanie działania, kłopoty z koncentracją mogą zagrażać Waszemu bezpieczeństwu, zdrowiu, życiu i tym samym poszkodowanym.

Ważne jest zadbanie o siebie od strony psychologicznej. W tej chwili ważne są proste rzeczy.

1. DZWOŃCIE po pomoc na numery, które Wam podaliśmy (link na końcu).
2, KORZYSTAJCIE z psychologów w pracy, jeżeli takich macie zatrudnionych u dysponenta – w Polsce znajdzie się kilku, rozumieją specyfikę Waszej pracy.
3. ROZMAWIAJCIE z zaufanymi osobami o tym, co czujecie.
4. UNIKAJCIE NAKRĘCANIA SIĘ nawzajem. Niestety jest tak, że to grupowe odreagowanie może zamienić się w zarażanie się negatywizmem i podniesie poziom lęku! Rozmowa odreagowująca to też pewna sztuka.

KARMA I WYPOCZYNEK

To, co można zrobić w sytuacji zdarzenia o takiej skali, to przede wszystkim (poza dbaniem o własne bezpieczeństwo), zadbać o swoje ciało i umysł. Umysł też karmimy czymś dobrym!

1. SEN
2. JEDZENIE I NAWADNIANIE (szczególnie jak jeździcie w kombinezonach)
3. ODCIĘCIE OD INFORMACJI W MEDIACH

Na wypadek zdarzeń masowych i przedłużających się działań (czuję jako psycholog-laik, że epidemia to jest zdarzenie masowe a na pewno przedłużające się), opracowano kilka procedur psychologicznych dla służb. Podstawowa to procedura RITS.

REST INFORMATION TRANSITION SERVICES – demobilizacja

Dedykowana służbom ratunkowym szczególnie po zdarzeniach masowych bądź długotrwałych działaniach pomocowych – po katastrofach naturalnych czy akcjach poszukiwawczych.

Celem jest:
• aktualizacja informacji
• podsumowanie podjętych działań
• podziękowanie za działania
• odpoczynek przed kolejną zmianą (powrotem do domu)
• dzięki krótkiej przerwie pomiędzy pracą a domem możecie spokojniej przejąć role rodzinne

Myślę, że to truizm, ale w trakcie RITS ludziom w stresie powtarzamy bez końca:
1. Odpoczywaj
2. Szukaj dostępnej pomocy psychologicznej
3. Co się będzie z Tobą działo – objawy psychosomatyczne – normalizowanie emocji, i kiedy coś jest już niepokojącym objawem.